Het opwerk programma

Juli 2010 ik kom terug van een wel verdiende vakantie en mag me op mijn eerste werkdag melden bij mijn chef. Hij vertelde dat ik voor een half jaar op missie naar Kosovo moest. Tja was ff slikken maar ok het is nou eenmaal zo. Een week later, was net aan het idee gewend, mocht ik weer bij mijn chef komen echter de brigade commandant zat er bij. Hmm zat me niet lekker wat is er loos. De brigade commandant viel direct met de deur in huis, Eltjo personeelszaken heeft een fout gemaakt je gaat niet naar Kosovo. Ik dacht mooi hoef niet weg maar die gedachte werd direct verstoord door de opmerking je gaat naar Soedan een ongewapende missie. What the f**** dacht ik Soedan of all places.
Hier kom ik niet onderuit dacht ik dus ben ik me maar gaan verdiepen in het land waar ik in augustus 2011 naar toe moet tijd zat. Heb maximaal internet gebruikt voor informatie en met collega’s gesproken die er al geweest waren. Al met al werd ik steeds positiever over het land waar ik heen mag.
De tijd om het te laten bezinken was tot oktober 2010. Het was zo ver het opwerkprogramma werd gestart. Ik mocht voor 5 weken naar Apeldoorn om mijn militaire kennis weer op te laten frissen. Ook leerde ik daar mijn collega’s welke met me mee gaan kennen, m.u.v. de politie agenten. We hebben onderling veel lol gehad dus is er wel een goede basis. Gedurende de 5 weekse opleiding werd er weer een lean mean fighting machine van me gemaakt. Ik heb nog nooit zo veel geschoten als in die opleiding, is ook erg handig voor een ongewapende missie ?????. Maar leuk was het wel. Heerlijk in de buitenlucht oefenen en zo.
Toen was het voorlopig even stil tot 5 april 2011, het is zo ver de missie gerichte opleiding duur 3 maanden. Nu gaat het aftellen beginnen. We begonnen met een teambuilding en hier leerde we de 4 politie mensen die mee gaan ook voor het eerst kennen. Na 3 dagen teambuilding leerde we elkaar goed kennen en ik kan zeggen dat we een leuk bont gezelschap zijn. Hierna naar de school voor vredes missies dit was een tropen week zeg maar. Hele lange dagen met puur en alleen info over het missie gebied. Ik vond dit heel belangrijke info maar het was te veel om te verwerken. Als je toch eens kijkt wat er in Soedan allemaal leeft, kruipt en rondvliegt brrrrrrr dat je ziek gaat worden daar is zeker de vraag alleen wanneer. Maar goed heb in die week heel veel geleerd over Soedan en het lijkt me nog steeds een uidaging. Na deze geweldige ervaring kregen we nog allerlei trainingen zoals monitoren en lesgeven, lieren van voertuigen, engels, tropeninstituut, medical kid te veel om op te noemen maar zeer nuttig en leerzaam. Nu nog 2 weken en dan zit dit deel er op.
Ja de VN ik was al gewaarschuwd een traag log apparaat. Deze missie is een zogenaamde cv missie oftewel je krijgt een sollicitatie gesprek telefonisch vanuit Soedan. Dit gesprek is in het engels en met een beetje mazzel krijg ik iemand aan de andere kant van de lijn die dat ook spreekt. Dit gesprek is ook bepalend of we gaan of niet. Dus in april al gelijk mijn cv opgemaakt in de hoop eind mei te weten hoe het zit. Maar helaas nog steeds niet gebeld. Dit zit me ook helemaal niet lekker ik heb een things to do lijstje die alleen maar langer wordt maar kan niets of bijna niets regelen omdat ik nog niet gebeld ben. Voorbeeld heb outdoor kleding nodig nu ligt dat nog in de winkel maar over een paar weken komt de winter collectie en daar heb ik niks aan, dit is maar een van de vele punten waar ik tegen aan loop. Maar goed we zien wel.
Dit was in een notendop de voorbereiding op mijn missie naar Soedan. Mijn volgende verslag zal in de loop van augustus zijn als ik daar zit (mits ze op tijd bellen). Zal niet iedere week wat laten horen want internet daar is ook een uitdaging maar als ik on line kan komen zal er met enige regelmaat een stukje proza worden verzonden.