het aftellen is begonnen

Het aftellen is in volle gang.
Op het moment dat ik dit verslag maak ben ik nog maar 40 dagen in zuid Soedan. Mijn vorige verslag was van net voor mijn verlof naar Uganda, dus te hoogste tijd om mijn belevenissen in Afrika weer te delen.

Verlof.
27 juli 2012 was het dan zover ik was geland met een VN vlucht op Entebbe airport. Zoals ik had afgesproken stond mijn vrouwtje me keurig op te wachten. Vanaf zuid Soedan waren een aantal Turkse collega’s mee gevlogen, zij gingen definitief naar huis. Dit waren de collega’s uit Wau waar ik zeer goede vrienden mee ben geworden tijdens mijn verblijf in Wau eerder in de missie. Dus op het vliegveld afscheid van hen genomen en snel naar het hotel waar we 1 nacht verbleven. Ons eerste bezoek in Uganda was Hoima, we zijn naar Hoima gegaan met het openbaar vervoer. Of te wel twee blanken in een bus vol lokalen het was een hele ervaring. In Hoima aangekomen hebben we eerst 1 dag rust gehad. Die dag hebben we kennis gemaakt met een Ugandese reisleidster, een Braziliaanse en een medewerker van het lokale wildlife. Deze bood ons aan mee te gaan naar een privé bos alwaar ze chimpansee tellingen doen. Wij mee van alles gezien maar geen chimpansees de waren ons steeds te vlug af. Later in de middag zijn we meegenomen naar de tombe van de koning en hebben we een stukje geschiedenis gehad. Verder in Hoima vooral lekker rustig aan het zwembad gelegen. Vanuit Hoima zijn we met een taxi naar Kasese gegaan, dit is gelegen in het Queen Elisabeth national park. Alhier hadden we een geweldige accommodatie te weten een tent. In Kasese hebben we een tour gemaakt in het park. We hebben zo’n beetje alles gezien wat daar rond loopt en kruipt. Leeuwen, antilopen, buffels, nijlpaarden, olifanten en krokodillen. Echt in een woord geweldig te noemen we zij ook heel dicht bij geweest zoals je op de foto’s kunt zien. Vanauit Kasese zijn we wederom met de taxi naar Mbara gegaan. Aldaar hebben we te paard het national park Lake Mburo bezocht. Met onze paarden hebben letterlijk tussen de kuddes met zebra’s gelopen was erg leuk. Vanuit Mabara zijnwe weer met het openbaar vervoer naar Kampala gegaan dit was even iets minder leuk. Halverwege de rit ging de bus stuk en daar stonden we dan. In Uganda komt geen nieuwe dus mag je het zelf oplossen. Of te wel liften er stopte een vrachtwagen van DHL en ja DHL vervoerd alles dus ook ons. Vak voor Kampala moesten we uitsappen want hij ging de stad niet in, we zij toen meegenomen met een soort van taxi busje die helemaal volgepropt zit. Uiteindelijk in kampala maar een gewone taxi naar het hotel genomen. In Kampala kwam ook de reisleidster die we in Hoima hadden ontmoet en hebben we een hele dag souvenirs lopen shoppen. Vanuit Kampala zijn we door onze nieuwe kennis gebracht naar Jinja, aldaar hebben we de oorsprong van de Nijl bezocht en op de Nijl geraft, en dat is gaaf. Jinja was onze eindbestemming en ik heb ook vanuit jinja mijn vrouwtje op het vliegtuig gezet terug naar Nederland. Ik ben nog 3 dagen langer gebleven maar dat is niks zo alleen.

Terug in Raja
Na een heerlijk vakantie in Uganda (echt een aanrader) weer terug in Raja. Ik werd keurig opgewacht door mijn Buddy John die mij wist te vertellen dat ie me gemist had, aha ik word dus thuis en in Soedan gemist. Het werk is al die tijd gewoon door gegaan en ook mij werd verteld aankomende vrijdag moet u op air patrol naar Timsah (ergens in het noorden nabij de grens van Noord Soedan) en dan ben ik meestal wel van de partij. Echter maandag na terugkomst zaten we bijna 48 uur zonder stroom dus ben ik met mijn stomme kop met slippers in de avond buiten gaan zitten gevolg 18 keer gebeten door iets heel mijn voet onder de bulten. Ik kon dus een paar dagen geen schoenen aan en dacht daar gaat mijn tripje. Maar ja na een paar dagen pillen slikken en crème smeren en een bikkel zijn natuurlijk kon ik vrijdag mijn schoenen aan en naar Timsah.

Timsah
Vrijdag stond dan de air patrol naar Timsah gepland. Dus de heli was mooi op tijd en ik ook. Zie ik de deur van de heli open gaan en stapt collega Maarten uit Aweil uit de heli. Die dacht door te vliegen naar Wau maar die heb ik maar even uit de droom geholpen en medegedeeld dat ie even 8 uur moet wachten. Maar goed John heeft hem de hele dag bezig gehouden.
In Timsah werden we opgevangen door de SPLA (leger) super gastvrij waren ze, ze hadden zelfs speciaal voor ons een geit klaar gemaakt. Nou ben ik daar niet zo heel erg dol op maar ok gewoon eten want anders ben je onbeleefd. Na dit geweldige eten aan het werk, de lokale politie opgezocht en met hun in gesprek gegaan. Kwam er op neer dat het eigenlijk allemaal wel goed ging daar dus hebben wij ze wat tips gegeven om dat dan ook zo te houden. Na het bezoek aan de politie stond het ziekenhuis op het programma. Daar werd door onze Keniaanse force protection een inentingsprogramma gehouden. Aldaar hebben we tussen het inenten door de kinderen voorzien van snoepjes en gadgets. Al met al hebben we in Timsah zo’n 5 uur werk gehad. Na het werk stond de heli al weer klaar en kreeg ik de kans om ook even achter de knuppel plaats te nemen.

Weer in Raja
Na het uitje in Timsah weer even vertoeven in Raja. Aangezien we ongeveer om de 3 weken op long range patrouille gaan moest ik weer even wachten voor ik weer weg mocht. In de tussentijd zoals gewoonlijk 1 dag werken buiten de poort en je 3 dagen vervelen binnen de poort. Maar de verveling werd bruut verstoord op het kamp. Er was een groot bedrag aan geld gestolen uit de leefcontainers van twee van onze collega’s dus daar ging ons veilige gevoel. Heel het kamp heeft alles op alles gezet om de boef te vangen maar helaas is dat niet gelukt. Hierna is trouwens ook niets meer gestolen ik denk dat de boef eieren voor zijn geld heeft gekozen. Toen het volgende probleem. Wij hebben zeer slechte voorzieningen hier de douche is gewoon vies en gevaarlijk. Wat doen de heren dan die gaan douchen in de douche voor de dames want die wonen hier geen. Echter de lokale schoonmaaksters waren het niet eens met ons dat wij gebruik maakten van deze faciliteit omdat zij dachten daar recht op te hebben (is zelfs door de VN verboden dat lokalen gebruik maken van deze voorzieningen). Dus hadden ze bedacht we doen een hangslot op de deur kunnen de mannen er niet in. Euhhh echt wel gewoon iedere dag de deur opengebroken was zelfs een leuk tijd verdrijf. De locals werden steeds vernuftiger in het sluiten van de deur dus onze inbraak technieken werden ook steeds zwaarder. Uiteindelijk is dit op een rel uitgelopen de locals waren woedend op ons en ja wij stonden in ons recht. Probleem is uiteindelijk opgelost door de komst van twee vrouwelijke collega’s uit Sri Lanka die gebruik maken van de douche en wij nu niet meer.
Dus al met al weer wat tijdverdrijf gehad.
Intussen zijn we weer wat weekjes verder en hebben we nog een afscheid feestje gehad en is mijn maatje John op verlof.
Zoals ik eerder schreef had ik die 18 insecten beten opgelopen en jawel precies 2 weken later had ik het te pakken malaria. Ben even 4 dagen goed ziek geweest maar heb het overleeft. Was wel vervelend zeker omdat ik alleen was maar ook mijn team leden hielden een oogje in het zeil.
Na mijn malaria avontuur werd de volgende patrouille gepland 2 dagen naar Wau en alle posten bezoeken langs de weg daar naar toe.

Wau
Daar gingen we dan op 20 september met 2 voertuigen naar Wau 300 kilometer verderop. De eerste dag hebben de politie posten Deim Zubier en Kuru bezocht. In beide dorpen ongeveer 1 uur verbleven en aldaar een les gegeven en de school en het ziekenhuis bezocht. Daarna Door naar Wau waar we om 17.00 uur aankwamen. Aldaar heerlijk gegeten in het hotel Amerula (dat is dat hotel waar ik in een van de eerste verslagen in het zwembad lag). De volgende ochtend snel naar de markt om eindelijk groente te kunnen kopen. Ze hadden zelfs appels en sinaasappels dus die heb ik ook maar mee genomen.
Na het bezoek aan de markt door gereden naar Korsjahar en Yabula om aldaar het zelfde te doen als in die andere plaatsen. Nadat we de twee dorpen hadden bezocht dachten we snel terug te kunnen gaan naar Raja maar toen ging het vreselijk mis. Net voordat we weer in Deim Zubier waren liep het linker voorwiel met een gangetje van 80 kh/u . Wonder boven wonder wist de collega die reed de auto op 3 wielen op de weg te houden anders was het een stuk minder leuk afgelopen vrees ik. Het wiel lag er dus af de remschijf zat 10 centimeter in de grond wat nu. Rijden was nu echt niet meer mogelijk. Uiteindelijk hebben we met behulp van de lokale bevolking de auto los gekregen en heb naar het politie buro in Deim Zubier gebracht. Aldaar is een monteur van de VN naar toe gekomen om de auto ter repareren.

Uiteindelijk zal dit mijn laatste patrouille zijn in de missie. Op dit moment hoef ik nog maar 8 dagen te werken. Ik moet nog 1 week weg voor de medaille uitreiking en ik heb nog 11 dagen verlof en ik verlaat Raja definitief op 19 oktober. Dus de missie zit er voor mij zo goed als op.

Hekel
Gedurende mijn 6 maanden heb ik ook een hekel gekregen aan bepaalde dingen. De grootste hekel heb ik gekregen aan muggen, vliegen en andere kruipende krioelende ellende. Weet niet waarom HIJ deze ellende heeft geschapen. Bah ben er zelfs nog vreselijk ziek van geworden ook. Ook een hekel gekregen aan de communicatie middelen hier het lijkt wel of ik ben beland in 1984. Internet werkt meer niet dan wel. Telefoon verbindingen idem en dan ook nog met vertragingen. En ik weet nu wat echte hitte is poeh we hebben wat keer de 50 graden aangetikt. Verder was het dagelijkse gevecht tegen verveling toch ook wel een puntje en wat ik zeker niet wil vergeten zijn de smerige toiletten en douche. Zo dat is toch wel zo’n beetje waar ik een hekel aan heb.

Ik doe natuurlijk weer de nodige foto’s bij dit verslag voor de sfeer en ik denk dat mijn volgende verslag de laatste zal zijn gemaakt in Nederland.

Groetjes vanuit een warm Zuid Soedan
Eltjo